Bi eraikuntza, bi solairu, eskailera bat.
Soinu edo keinu baten irismenean bizitzea.
Tokiz kanpoko leku bat identifikatzen da, dagoeneko ez dena eta aldi berean zerbaitek izendatzen duen azalera ezagun bat, ekintzarik gabeko aditz bat, hitzik gabeko isiltasun bat, gorputz erauzi bat, hankarik gabeko gona bat. Je me deux.
Igotzen saiatzen diren harriak izan daitezke, edo erortze zehatz bat saihestean daude. Sotokanpainan bizitzea, hondakinaren markapean.
Dos edificios, dos plantas, un escalera.
Habitar en el alcance de un sonido, de un gesto.
Se identifica un lugar fuera de lugar, una superficie reconocible que ya no es y que a su vez algo nombra, un verbo sin acción, un silencio aún sin palabra, un cuerpo arrebatado, una falda sin piernas. Je me deux.
Pueden ser piedras que tratan de subir, o no pueden evitar caer.
Habitar a sotocampana, bajo la marca del residuo.